زندگی
شکرالله صنیع زاده فرزند عبدالمحمود غفاریان و خدیجه بیگم است که نوه نقاش معروف دوران معاصر، عبدالحسین صنیع همایون و از نسل آقا نجف اصفهانی قلمدان ساز برجسته قاجار است. [۱][۲] وی در روز ۱۵بهمن سال ۱۲۸۵ در محله درب امام اصفهان به دنیا آمد. در مدرسه قدسیه اصفهان دوران ابتدایی و متوسطه را گذراند و قبل از پایان یافتن تحصیلاتش مدرسه را رها کرد و به هنر روی آورد. هنرآموزی و فراگیری نقاشی و مینیاتور را نزد پدربزرگش، عبدالحسین صنیع همایون آغاز نمود. همچنین در زمینههای تذهیب، مینیاتور و تشعیر نیز از وجود استاد مصورالملکی و میرزا آقا امامی بهره برد.
در سال ۱۳۲۰ فعالیتش را در کارگاه شخصی اش که در میدان مجسمه و نزدیک به سی و سه پل بود گسترش بیشتری داد. صنیع زاده با هنرمندان برجسته آن زمان همکاری داشت به طوریکه بسیاری از درها، ضریحها و کتیبههای حرمهای امامان شیعه نیز در این کارگاه ساخته شد. وی در این محل بخشی را به نمایشگاه آثار هنرمندان و فروشگاه صنایع دستیاصفهان اختصاص داده بود. بدین ترتیب بود که در بین سالهای ۱۳۳۵ تا ۱۳۵۵ این فروشگاه به نگارستانی اثرگذار و معروف تبدیل گشت که گردشگران داخلی و خارجی نیز از آن بازدید مینمودند. مجموعه این فعالیتها باعث گشت که هنر فراموش شده میناکاری نه تنها دوباره زنده شود بلکه گسترش بسیاری پیدا کند.
صنیع زاده در آن زمان برای وارد نمودن کوره، ابزارها و رنگهای مربوط به میناکاری از «مسیو شونمان» مهندس آلمانی فعال در صنعت ایران استفاده کرد.[۳]
وی در سال ۱۳۶۲ و بر اثر سکته مغزی درگذشت و در آرامگاه تخت فولاد به خاک سپرده شد. [۴] وی دارای پنج فرزند پسر و دو دختر بود که پسر چهارمش به نام «احمد» چهار ماه پیش از درگذشت پدر در جنگ ایران و عراقشهید گشت.همچنین حیدرصنیع زاده فرزندآخر وی نقاش،کارشناس و مدرس در دانشگاه های هنر است.
آثار
وی آثار ماندگار و ارزشمند بسیاری از خود بر جای گذاشت که در طرحهای مینایی، گلدان، ساعت دیواری، بشقابدیواری و تقویم میباشد. برخی از آثار معروف وی چنین میباشند:
تعداد نظرات ۰